Διαλογή των ασθενών στο τμήμα επείγοντων περιστατικών – Triage
Τα τμήμα επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων αποτελεί ένα πολύ σημαντικό τμήμα το οποίο δέχεται ολοένα και περισσότερους ασθενείς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υπερφόρτωση των αιθουσών αναμονής με μεγάλους χρόνους αναμονής. Κατά συνέπεια, οι ασθενείς που χρειάζονται επείγουσα περίθαλψη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν έγκαιρα, ενώ οι ασθενείς με μη επείγοντα προβλήματα μπορεί να λάβουν άσκοπα δαπανηρή περίθαλψη έκτακτης ανάγκης.
Ο χρόνος για την αποτελεσματική θεραπεία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες πρόβλεψης για τα αποτελέσματα σε διάφορες ιατρικές καταστάσεις συμπεριλαμβανομένων των ασθενών με ιδιαίτερες ανάγκες όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και το έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Για αυτούς τους λόγους, ένα σωστό σύστημα διαλογής είναι ζωτικής σημασίας για μια βέλτιστη αρχική ταξινόμηση ιατρικών ασθενών. Επιπλέον, η σωστή διαλογή δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στην προτεραιότητα της θεραπείας, αλλά και στις αποφάσεις σχετικά με τη θέση της φροντίδας και την έγκαιρη αναγνώριση και οργάνωση των περιστατικών.
Η διαλογή είναι ο όρος που εφαρμόζεται στη διαδικασία ταξινόμησης των ασθενών στα ΤΕΠ ανάλογα με τη σοβαρότητα των τραυματισμών τους για να καθοριστεί πόσο γρήγορα χρειάζονται φροντίδα. Απαιτείται προσεκτική ταξινόμηση για να διασφαλιστεί ότι οι διαθέσιμοι πόροι μιας κοινότητας προσαρμόζονται σωστά στις ανάγκες κάθε περιστατικού.
Πρέπει να αναπτυχθούν επίσημα πρωτόκολλα για να διασφαλιστεί ότι οι πόροι της κοινότητας χρησιμοποιούνται σωστά για τη φροντίδα ασθενών με τραυματισμούς. Η αποτυχία ανάπτυξης πρωτοκόλλων μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ταξινόμηση ή υποτίμηση. Η υπέρβαση της βαθμολογίας γίνεται όταν οι μη κρίσιμοι ασθενείς αποσταλούν σε εγκαταστάσεις που προσφέρουν το υψηλότερο επίπεδο φροντίδας. Η υπο-ταξινόμηση συμβαίνει όταν οι τραυματισμένοι ασθενείς
υποβάλλονται σε θεραπεία σε τοπικό επίπεδο ή αποστέλλονται σε εγκαταστάσεις που
δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένες για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Ο υπερπληθυσμός των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης είναι ένα καθολικό και συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα. Επομένως, τα περισσότερα ΤΕΠ έχουν ένα σύστημα ταξινόμησης για να διευκολύνουν την ιεράρχηση των ασθενών. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αναπτυχθεί αρκετές επίσημες κλίμακες ταξινόμησης για την τυποποίηση της προσέγγισης της ταξινόμησης.
Είναι σημαντικό να αξιολογηθεί η απόδοση των συστημάτων ταξινόμησης για την ικανότητά τους να διακρίνουν με ακρίβεια τόσο τους ασθενείς με υψηλή όσο και τη χαμηλή επείγουσα ανάγκη. Η σωστή ταξινόμηση των ασθενών υψηλής επείγουσας ανάγκης σχετίζεται με την ασφάλεια των ασθενών, διότι η λανθασμένη ταξινόμηση των ασθενών υψηλής επείγουσας ανάγκης σε επίπεδο χαμηλής επείγουσας ανάγκης προκαλεί καθυστέρηση στη διάγνωση και θεραπεία, γεγονός που ενδέχεται να οδηγήσει σε νοσηρότητα ή θνησιμότητα. Η σωστή ταξινόμηση των ασθενών χαμηλήςεπείγουσας ανάγκης αυξάνει την αποτελεσματικότητα της ροής του ΤΕΠ και μειώνει τους χρόνους αναμονής.
